Muzej Prado, smješten u samom centru Madrida, predstavlja jedno od najboljih mjesta na svijetu za otkrivanje slikarske umjetnosti između 16. i 19. vijeka, takođe ima i najkompletniju kolekciju španskih slika iz perioda od 11. do 18. vijeka. Zbog kvaliteta i raznovrsnosti svojih kolekcija jedan je od najbogatijih i najvećih muzeja umjetnosti na svijetu, ali i jedna od najposjećenijih lokacija na svijetu.
Iako je napravljen za smještaj slika i skulptura muzej sadrži i važne kolekcije crteža, gravura, kovanog novca i medalja, kao i djela raskošne i dekorativne umjetnosti.
Istoričar umjetnosti Džonatan Braun nazvao je ovo mjesto „najvažnijim muzejom na svijetu za evropsko slikarstvo“.
Istorija muzeja Prado
Zgradu u
kojoj se danas nalazi Prado projektovao je arhitekta Huan de Viljanueva,
1785. godine. Sagrađena je za smještaj kabineta prirodne istorije, po naredbi kralja
Karlosa III. Izgradnja zgrade u neoklasičnom stilu prekinuta je tokom
Napoleonovih ratova, ali je završena za vrijeme vladavine Ferdinand VII (unuk
Karla III). Muzej je osnovan 1818. godine, a otvoren za javnost 19. novembra
1819. godine kao Kraljevski muzej slikarstva. Godine 1868. nakon
izgnanstva Izabele II, koja je zbirku proširila slikama iz kraljevskih
palata i Eskorijala, postao je Nacionalni muzej Prado.
Prvi katalog
muzeja, objavljen 1819. godine, obuhvatao je 311 slika, iako je u to vrijeme
njegova zbirka obuhvatala nešto više od 1.510 slika iz raznih kraljevskih
rezidencija. Izuzetno značajna kraljevska kolekcija, koja predstavlja temelj
zbirke Prada kakvu danas poznajemo, počela je značajno da se uvećava u 16.
vijeku za vrijeme Karlosa V i nastavila da se razvija pod Habzburškom
i Burbonskom monarhijom.
Šta sve možete vidjeti u muzeju Prado?
Veliki broj slika
uvršten je u kolekciju muzeja od njegovog otvaranja, kao i skulpture, grafike,
crteži i druga umjetnička djela, putem zavještanja, donacija i otkupa. Brojni
radovi koji su do tada pripadali španskim manastirima, 1872. godine, pripojeni
su muzeju.
Neka od
najvećih svjetskih remek-djela, pronašla su dom u ovoj veličanstvenoj građevini.
Tako u
muzeju možete vidjeti slike umjetnika iz španskog zlatnog doba – Hose Ribere,
Fransiska Zurbarana, Bartolomea Estebana Murilje, Dijega Velaskeza i
njegove Mlade plemkinje. Takođe se mogu vidjeti i djela Franciska
Goje, Saturn proždire svoje dijete, Porodica Karlosa IV, slike
za Kraljevsku fabriku tapiserija i njegove Crne slike (naziv koji je dat
grupi od 14 slika Franciska Goje iz kasnijih godina njegovog života, vjerovatno
između 1820. i 1823).
Tu su i prostorije posvećene slikarstvu iz 19. vijeka, sa djelima Fortunija, Madrazosa i Sorole. Treba istaći i galerije u kojima se mogu vidjeti djela El Greka i među njima neke od njegovih najvažnijih slika, kao što su Portret plemića sa rukom na grudima, Sveto Trojstvo i druge.
U muzeju
Prado istaknuto je i italijansko slikarstvo. Ono je bilo ključno za prelaz iz
srednjeg vijeka u renesansu i imalo je veliki uticaj na špansku baroknu
umjetnost. Rafaelova Sveta porodica ili Biser, Car
Karlos V na konju (ili Karlos V u bici kod Milberga) od Ticijana, Hristos
pere noge učenicima od Tintoreta, David i Golijat, Sveta Katalina od Karavađa, kao i Blagovijesti Fra
Anđelike, Uspenje Bogorodice od Mantenje, Hristos podržan
od anđela od Antonela da Mesine, samo su neka od djela italijanske
umjetnosti koja su pronašla dom u muzeju Prado.
Flamanska
škola i njena veza sa španskom monarhijom i Flandrijom imaju važan prostor u
muzeju Prado. Ističu se rani flamanski majstori, Rohir van der Vajden i
njegova slika Silazak sa krsta, i Bošov Vrt zemaljskih
naslada, ali i drugi umjetnici kao što su Rubens, Brojgel, Patinir
i Mor. Pored njih u muzeju se mogu vidjeti i djela van Dajka, Direra
i Rembranta.
Proširenje kapaciteta muzeja
Kolekcija muzeja,
kao i njegov broj posjetilaca, uvećali su se tokom 19. i 20. vijeka.
Godine 1971. muzeju se pripojila obližnja Kuća ugodnog utočišta (Casón del Buen Retiro), izgrađena 1637. kao plesna dvorana za Palatu ugodnog utočišta (Palacio del Buen Retiro). Radovi
na novom krilu počeli su 2002. i završeni su 2007. godine.
Proširenje muzeja prvi put je izvršeno 1918. godine. Devedesetih godina takođe se radilo
na njegovom proširenju. Zbog toga se Velaskezovo remek-djelo Las Meninas
(Mlade plemkinje) dva puta „selilo” iz Prada.
.jpg)
Površina muzeja se 2007. godine povećala za više od 22.000 kvadratnih metara (povećanje od više od 50 procenata u odnosu na postojeću veličinu), a proširenje je dizajnirao španski arhitekta Rafael Moneo. Danas muzej zahvata površinu 41.995 metara kvadratnih.
Novi prostor
obuhvata četiri prostorije
za privremene izložbe, restaurirani
manastir svetog
Jeronima iz
15. vijeka
(Iglesia de
San Jerónimo
El Real), veliku
salu za prijem
posjetilaca, salu kapaciteta 438 ljudi, kao
i različite
sadržaje za
skladištenje i
restauraciju umjetničkih
djela. Spolja su
upečatljiva monumentalna
bronzana vrata
Kristine Iglesijas
i toskanski vrt
od šimšira.
Inventar muzeja Prado je na kraju finansijske 2012. sadržao 27.509 predmeta, i to: 7.825 slika, 8.637 crteža, 5.493 gravure i 34 štamparske matrice, 932 skulpture (pored 154 fragmenta), 1.101 umjetničko djelo dekorativne umjetnosti, 38 oružja i oklopa, 2.155 medalja i kovanog novca, 981 fotografija, 4 knjige i 155 mapa.
Lokacija muzeja Prado u Madridu
Calle de Ruiz de Alarcón, 23
Autor teksta: Jovana Ratković
Zahvalna na čitanju.
Comments
Post a Comment