Putografija

Credits:  https://commons.wikimedia.org/wiki/User:Tsnena Flora Nacionalnog parka Biogradska gora  odnosno Bjelasice ogleda se kroz prisustvo mediteranskih, balkanskih, eurosibirsko-borealnih i aralo-kaspijskih oblika. Idući prema visini flora se osjetno mijenja. Od Tare (880 m) prema Zekovoj glavi (2017 m) vegetacioni period je kraći, pa je i rast biljaka manji. Biljni svijet je bogat listopadnim i četinarskim šumama koje su prošarane livadama i pašnjacima. U njima se može naći 26 biljnih zajednica, sa oko 2000 vrsta i podvrsta viših biljaka, među kojima je 20 % endema Balkanskog poluostrva. Na prostoru između kotlina i planinskih vrhova izdvajaju se tri vegetaciona sprata: sprat lišćara, sprat mješovitih šuma i četinara i sprat livada, pašnjaka i suvata. U dolini Biogradske rijeke, na prostoru prašume, koju karakterišu stabla stara i preko 500 godina, sa visinom i preko 50 m, mogu se naći stabla “džafer javora”, lipe, bukve, jele, smrče, bijelog jasena, planinskog

Credits:  https://commons.wikimedia.org/wiki/User:Albinfo Planina Bjelasica se smjestila između pet opština: Kolašin, Mojkovac, Bijelo Polje, Berane i Andrijevica. Dužina i širina joj iznose 30 km, a površina oko 630 km2. Njene prirodne granice su rijeka Tara i Lim sa zapada i istoka, sa sjevera rijeke Ljuboviđa i Lepenica, a sa južne strane to je rijeka Dreko. Prekrivena prostranim šumama i pašnjacima, prekrasnim jezerima, ispresjecana rijekama i potocima predstavlja jednu od najljepših planina Crne Gore. Iako je bogata planinskim vrhovima, njen reljef, vulkanskog porijekla, je blago zatalasan pa su joj i vrhovi zaobljeni bez oštrih ivica. To je karakteriše lako prohodnom i pristupačnom planinom.  Vertikalni presjek reljefa se kreće od 575 m (Lim kod Ribarevine) do 2139 m (vrh Crna glava), a upotpunjuju ga brojni cirkovi, valovi i rečne terase. U pravcu sjeverozapad-jugoistok uočavaju se 4 vijenca odnosno rbatine:  Kobilja glava - Miljevača - Biko

Credits:  www.flickr.com/photos/jan_vanaverbeke/ Zbog povoljnih klimatskih, hidroloških, geoloških i pedoloških karakteristika, biljni i životinjski svijet je prilično bogat, ali je njihova rasprostranjenost ograničena. Ekosistem Skadarskog jezera je bogat i raznovrstan, a čine ga biotipi močvara, šuma, šumošikara, gariga i kamenjara. Močvarna vegetacija  zauzima prostor uz sjevernu obalu jezera, kao i u zalivima duž južne obale. Brojne zajednice flotantnih i emerznih mikrofita doprinose kvalitetu vode, održavajući je čistom. Na ovom području mrijeste se brojne vrste riba i gnijezde mnoge ptice. Od biljaka najviše se mogu naći: drezga, kasaronja, bijeli i žuti lokvanj, trska, rogoz, ševar, žuka, šašina ili brnista i druge. Credits:  www.flickr.com/photos/11264282@N02/ Kopnenu vegetaciju  obuhvataju šumo-šikare, garige i kamenjari i najviše su rasprostranjeni uz južnu obalu Skadarskog jezera. Najbrojnije su šumo-šikare sa bjelograbićem, šume bjelograbića sa hras

Credits:  www.flickr.com/photos/philippelemoine/ Na tridesetak kilometara udaljenosti od Podgorice, u zetsko-skadarskoj dolini, smjestilo se Skadarsko jezero . Kao najveća slatkovodna površina u jugoistočnoj Evropi, jezero je svoje plavetnilo prostrlo od Rijeke Crnojevića do Skadra, odnosno, od zaliva Lićeni i Hotit do ostrva Beška. Ograničeno je skadarskom ravnicom, ograncima padina Lovćena i Prokletija i planinama Sutorman, Rumija i Taraboš. Pripada dvijema državama: Crnoj Gori i Albaniji. Prema sinklinalnom pravcu, u jezeru se izdvajaju sledeće prostorne cjeline: Veliko blato, Malo blato, Vučko blato i potopljena dolina Rijeke Crnojevića. Kao što mnogi znaju, Skadarsko jezero je najveća kriptodepresija na Balkanu (površina mu je iznad nivoa mora, a dno ispod nivoa mora). Prosječna dubina jezera se kreće od 4 – 7 m, dok su u potopljenim rupama, koje su još poznate i pod nazivima vrulja ili „oka”, izmjerene najveće dubine jezera. Ima ih oko 30, a najdublja j